Kişisel imha

İnsanın kendini yok etme çabası bitmeyecek, artık bundan eminim. 9 senedir kullandığım ilacımı yine almamak için azmetmiş durumdayım. Moral olarak çökeceğimi, kilo alacağımı ve var olan tüm huzurumu imha edeceğimi bile bile bunu yapıyorum.

Bir de utanmadan, aynı şekilde davranan insanlara hunharca engel olmaya çalışıyorum. Hayatında ben varsam dikkat edeceksin kendine, diye diye kendimi öldürmeye çalışıyorum.

Bunları yapmak benim suçum mu? Evet. Ama onlar da görmeli bence.

Bahanemi de bulduğuma göre, bana yine yollar.

Olsun varsın

Her şey o kadar tahmin edilebilir ki, bazen uğraşmayı bırakmalıyım diyorum.

Biri gelir, tokat yemiş gibi olursunuz, çok seversiniz, her saniye içiçe olursunuz, sonra yavaş yavaş ayrılan zaman azalır, bahaneler çoğalır ve gider ve gider ve gider.

Göt gibi ortada kalırsınız.

O kadar barizdir ki bu, ilk fark ettiğinizde kaçma isteği çok güçlü olur. Belki bu sefer farklı olur, dersiniz.

İnanmam istersiniz. Kötü sanıp piç etmek istemezsiniz.

Aman canım, bir yara daha olsun ne olacak.

Alıştık zaten.

Ova

Gün sayıyor, tel sarıyor, demlik boşaltıyorum her adımın için.
Selamsız sabahsız açacağım kapını ve kilitleyeceğim ardımdan.

Kapının anahtarını içime saklayacağım.
Çıkmak için, kaybolman gerekecek.

Çıplaklığını sunacaksın çıplaklığıma karşılık.
Neyden bahsettiğimi yalnızca sen anlayacaksın.
Tırnaklarmın ucuna senin kanını koyup karnımın ovasına yazacağım bize dair ne varsa.
Sonra tekrar tekrar doğuracağım.