Kalem ve Kelâm benim imrenme ile kıskançlık arasında ipte yürüdüğüm alanlar.
Benden daha iyi yazanlara imreniyorum; yetenekleri olanlara, çok farklı bir görüşü olanlara.
Çünkü öyle ya da böyle, ulaşamayacağım bir haldeler. O büyü ne yazık ki elde edebileceğim bir kulvar değil, hiç birimiz için değil.
Ama bir de istikrarlı ve kendini geliştiren yazarlar var ki, ölüyorum kıskançlığımdan. Onların yerinde veya yanında ben de olabilirim. Ama üşeniyorum, dirayetsizim, ataletim her zaman daha ağır basıyor.
Kendime bunu yaparken elbette ki düşmana ihtiyacım olacak. Ben de onları seçiyorum.
İnatla okuyup kıskanıyorum, elin amatör yazarlarını, sırf ben kendimi amatör dahi göremediğim için.
Merhaba:)
YanıtlaSilinsanların yazdıkça ve okudukça daha iyi yazabileceklerine inanıyorum
yazmak insana iyi gelen bir eylem bence
Okumak mühim, elbette gelişiyoruz ama bu bilinçli bir gelişim değil. Öyle ya da böyle büyümek gibi.
YanıtlaSilBen senin yazılarını okuyorum ve beğeniyorum da. Hem ben de iyi yazıları kıskanıyorum, olsun napıyım hala umudum var nasılsa ;)
YanıtlaSilZorlarsak biz de yazabiliriz, inanıyorum, hâlâ.
YanıtlaSilinsanın kendini daha iyi tanımasıyla başlıyor herşey,farklılıkları ayırt etmek için tuhaf bir ayar gerekiyor sanırım hislere ve gözlere, bu zamanla oluyor ve olacak...
YanıtlaSilsevgiyle..
Kendimi daha iyi tanımaktan korkuyorum, sanırım.
YanıtlaSil