Gece hiç uyumadım. Yataktan defalarca kez kalktım, camın önüne gittim ve bir sigara yaktım. Üzerimdeki yapış yapış hata yapmışlık hissinden bir türlü kurtulamadım. Boş duvarlardan, sessizlikte çalışan elektronik aletlerden ya da nefesimden istediğim cevabı bir türlü alamadım.
Bir yerde bir yanlışlık var.
Gün ışırken birkaç mesaj attım. Hepsi cevapsız kaldı. Mutlular huzurla, mutsuzlar ise sızarak çoktan derin uykuya dalmışlardı. Bir tek ben, ne olduğu belirsiz, piçlik haklarıma sığınırcasına sabah ayazında çıplak göğsümü gere gere dünyaya küfrediyordum.
Bir gün dünyayı boğacak kadar sigara içmeyi başaracağım.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder