Kendimi bildim bile çevremdeki herkesin her sorunuyla üzülmüş, kahrolmuş, kendi hayatımı sekteye uğrattığım yetmezmiş gibi, bir de " bak ben ne kadar mutsuz oldum" diye başlarını yemişim.
Daha kendi dertleriyle uğraşamazken insanlar, dert edinmiş Deniz vakaasıyla sabır taşı edasında ilgilenmişlerdir. Ve bakıyorum da allah henüz belamı vermedi.
Bunu çok sevdiğim bir insan evladı bana yaptığında fark etmem ise çok acı. Kendimle mi uğraşayım seninle mi lan?! diye kafa göz dalma isteği git gide artıyor.
En yakın zamanda kendisine de bir aydınlanma diliyorum.
Edit: Bu yazıyı yazmamdan bir gün sonra kendisi o aydınlanmayı yaşamış. Daha güzel şeyler de dileyeyim bari.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder