Dudağımda hâlâ malum geceden kalma iki iz var. İsterdim ki o malum geceyi önceden burada anlatmış olayım ve link vereyim. Ancak ölümüne üşengeç biri olduğumdan tabii ki yazmadım.
Özet geçmek gerekirse, şöyle anlatayım.
Evde tek kaldığım zamanlardı. Çok yorgun ve yoğun bir gün geçirmiştim. Her şey üstüme geliyordu. Sabahladım. Gün doğarken uykuya daldığımda ise, çığlıklarla uyanmama yarım saat vardı. O kadar korkmuştum ki, M'ye mesaj attım. Aradı, korkudan doğru düzgün konuşamazken sesini duyunca uykuya daldım.
Sonra? Tekrar uyandığımda dudağımı kaplayan iki koca uçuk vardı. İzlerini taşıyorum. Ne kadar aciz olabildiğimi ve uyuyamadığımda, korktuğumda yanımda olacak biri olduğunu hatırlatıyorlar bana. Bir de, birilerinin yanımda olmasının yetmediğini.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder