Gün

Sabahları sis gibi inen, yoğun ve akışkan ölme dürtüsü.

Ayak parmaklarıyla ağır yorganı üzerinden atabileceğine inanmış bir insanın azmi.

Gün ışığında olduğundan daha da komik gelen eller.

İstaklal caddesinin kalabalığında insanlara değmeden yürüme telaşı.

Bir şeyler içsek düzelebilir mi?

Uyanmış gibi yaparak yarı bitkisel hayatta yaşayabilir miyiz?